અલંકાર

રૂપક

ઉપમા

વ્યતિરેક

ઉત્પ્રેક્ષા

જ્યાં ત્યાં વય બદલી સંતાય જાણે પરીઓ !

મહુડા માયા ઉતારતા યોગી જેવા લાગે છે

ઊંઘતાને પાયે જગની જેલ

મેરુ રે ડગે ને જેનાં મન નો ડગે

થયા પૂરા બેહાલ, સુરત તુજ રડતી સુરત ?

રાત્રે સિગ્રમાં તડકાએ રાતવાસો કર્યો હોય છે

હિમાચલ તે હિમાલય

આપેલ તમામ

જળ એજ જીવન !

ગીતાનું મુખ ચંદ્ર કરતા પણ સુંદર છે

મને રામરમકડું જડિયું, રાણાજી! મને રામરમકડું જડિયું.

બપોર એક મોટું શિકારી કૂતરું છે

અનન્વય

રૂપક

શબ્દાનુપ્રાસ

આંતરપ્રાસ

ઉત્પ્રેક્ષા

રૂપક

વ્યાજસ્તુતિ

અનન્વય