અલંકાર

ઉત્પ્રેક્ષા

ઉપમા

વ્યતિરેક

રૂપક

રૂપક

શ્લેષ

વ્યતિરેક

વ્યાજસ્તુતિ

હોડી જાણે આરબઘોડી

રખે અમદાવાદમાં વરસાદ આવે

એમનું હૃદય હતું કામમાં ડૂબેલું

શકે સુરતમાં ભૂકંપ આવે

ગાંધીજી તે ગાંધીજી !

હૈયું જાણે હિમાલય !

દમયંતીનું મુખ ચંદ્ર જેવું છે

જીવનવાડી કરમાઈ ગઈ

કાચ, ઘડિયાળ અને સત્યની પેઠે ટાઈમટેબલ પણ નાજુક વસ્તુ છે.

ડોહો સોટા જેમ હાલવા ચાલવા લાગ્યો.

વદન સુધાકરને રહું નિહાળી

ધીમે-ધીમે તે ડગ ધરતો - કોઈ મત્ત ગજેન્દ્રની માફક

મને રામરમકડું જડિયું, રાણાજી! મને રામરમકડું જડિયું.

બપોર એક મોટું શિકારી કૂતરું છે

જળ એજ જીવન !

ગીતાનું મુખ ચંદ્ર કરતા પણ સુંદર છે