અલંકાર

સજીવારોપણ

ઉપમા

ઉત્પ્રેક્ષા

અનન્વય

વૃક્ષો હસતાં હતા

ફૂલનો પછેડો ઓઢું પ્રેમઘાટડી રે

દવાખાનું પાંજરાપોળ જેવું હશે

રખે ભાણેજ નવ મરે.

સજીવારોપણ

વ્યાજસ્તુતિ

રૂપક

ઉપમા

વદન સુધાકરને રહું નિહાળી

ધીમે-ધીમે તે ડગ ધરતો - કોઈ મત્ત ગજેન્દ્રની માફક

ડોહો સોટા જેમ હાલવા ચાલવા લાગ્યો.

કાચ, ઘડિયાળ અને સત્યની પેઠે ટાઈમટેબલ પણ નાજુક વસ્તુ છે.

રૂપક

વ્યતિરેક

અનન્વય

વ્યાજસ્તુતિ

અઘોર અવધૂત શી હતી જ છટા મધ્યાહ્નની

ઈસ્ત્રી કરેલાં વસ્ત્ર જેવા આ રસ્તા મને ગમે.

મૃણાલ ગાંડાની માફક જોઈ રહી.

મનેખ જેવા મનેખને કપરો કાળ આવ્યો છે.