અલંકાર

કાળા કમરનો કાળો મોહન, કાળું એનું નામ

પીપળાએ અત્યારે જાણે બોધિવૃક્ષની ગરવાઈ ધારણ કરી

મુંજે ફરીથી ઊંચે જોયુ, એક હાસ્યબાણ છોડ્યું

ઝીણાં ફોરાં ઝરમર ઝર્યા

વ્યાજસ્તુતિ

વ્યતિરેક

અંત્યાનુપ્રાસ

ઉપમા

ધીમે-ધીમે તે ડગ ધરતો - કોઈ મત્ત ગજેન્દ્રની માફક

વદન સુધાકરને રહું નિહાળી

કાચ, ઘડિયાળ અને સત્યની પેઠે ટાઈમટેબલ પણ નાજુક વસ્તુ છે.

ડોહો સોટા જેમ હાલવા ચાલવા લાગ્યો.

વ્યાજસ્તુતિ

વ્યતિરેક

વર્ણસગાઈ

ઉપમા

માડીનો નેહ બારે માસ રે

મા તે મા.

પાને પાને પોઢી રાત.

હું માનવી માનવ થાઉં તો ઘણું.

મનેખ જેવા મનેખને કપરો કાળ આવ્યો છે.

મૃણાલ ગાંડાની માફક જોઈ રહી.

અઘોર અવધૂત શી હતી જ છટા મધ્યાહ્નની

ઈસ્ત્રી કરેલાં વસ્ત્ર જેવા આ રસ્તા મને ગમે.